اگر دنبال سریالی کوتاه (۴ قسمت)، با فضای روان‌شناسانه و کنش‌های هیجانی شدید هستید، این اثر گزینه‌ای قابل قبول است. اما اگر عاشق پیچش‌های داستانی عجیب یا شخصیت‌پردازی عمیق هستید، ممکن است سطحی به‌نظر برسد.

دقیقن!این افراد تازه به دوران رسیده ادایی تشریف دارن هر سوراخی رو میبینن انگشتشونو میکنن توش.اینا یا دنبال زیر بغل مارن یا دنبال قاتل بروسلی.شل کن بابا اینجا واسه نظر دادنه برای فیلمیه که دیدی نه که فیلمی که ندیدی!

(بدون اسپویــــل)! نمایشی سنگین و پرتنش از رهبری گولدا مایر در میانه جنگ، که با بازی درخشان هلن میرن نفس تماشاگر را در فضای تاریک و بسته‌اش حبس می‌کند. فیلم دربارهٔ رهبری گولدا مایر، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، تمرکز دارد و بخش مهمی از داستانش روی جنگ یوم کیپور (جنگ روز کیپور) در سال ۱۹۷۳ است. این جنگ ناگهانی و گسترده میان اسرائیل و ائتلاف کشورهای عربی رخ داد و فیلم تلاش می‌کند فشارها و تصمیمات سخت گولدا مئیر را در آن دوران نشان دهد. اگر دنبال تحلیل سیاسی و تاریخی با اجرای قدرتمند هستید، می‌ارزد؛ اما اگر می‌خواهید یک بیوپیک (به فیلم یا سریالی گفته می‌شه که بر اساس زندگی واقعی یک شخص ساخته شده) دراماتیک و پرتنش درباره جنگ ببینید، ممکن است کمی خسته‌تان کند.

یک ماجراجویی شاد، کودک‌پسند و پرپیام است که بیشتر از اینکه بزرگ‌ترها را هیجان‌زده کند، دل بچه‌ها را می‌بَرد.

چرا رکب خوردیم؟؟ . . . ران هاوارد (کارگردان فیلم) بیشتر علاقه‌منده به تنش روانی، برخورد ایدئولوژیک و فروپاشی اجتماعی تا س ک س و تحریک. اینجا قرار نیست «Euphoria در جنگل» ببینی؛ بلکه بیشتر یه نسخه‌ی تلخ از «Survivor» با بُعد فلسفی و روانی. شخصیت‌های فیلم آدم‌هایی هستن که خودشون رو "برتر" از جامعه‌ی معمولی می‌دونن. در واقع، فیلم با ایده‌ی آرمان‌شهر شروع میشه؛ جایی که همه می‌خوان "اخلاقی‌تر" و "پاک‌تر" زندگی کنن. پس روابط جن سی بیش از حد می‌تونست تناقض زیادی با ادعای اونها داشته باشه، یا فیلم رو از مسیر فلسفی خارج کنه. فیلم در جشنواره‌هایی مثل TIFF (تورنتو) نمایش داده شده و به نظر می‌رسه به جای جذب مخاطب عام با صحنه‌های تحریک‌آمیز، دنبال دریافت نقدهای جدی و جایزه بوده. پس طبیعی‌ه که برای حفظ رده‌بندی سنی معقول (مثلاً R به‌جای NC-17)، محتوای جن سی‌اش کنترل شده باشه. فیلم "بقای انسانی" رو با خشونت، رقابت، خودخواهی و ایدئولوژی نشون می‌ده — نه با عشق و شه وت. اینجا بدن آدم‌ها بیشتر برای زخم و گرسنگی به کار میاد تا لذت. فضای فیلم سرد، ناآرام و بی‌اعتماده. روابط بین شخصیت‌ها به‌جای صمیمیت جن سی، پر از سوء‌ظن، رقابت و بی‌اعتمادیه. این یعنی حتی اگه میل جن سی هم باشه، فرصت بروز پیدا نمی‌کنه.

(بدون اسپویــــــــــل ): یه عده آدم خسته از زندگی شهری (یا از زندگی کلاً) می‌زنن به دل طبیعت و میرن یه جزیره دور افتاده وسط ناکجا‌آباد، که مثلاً "زندگی پاک و طبیعی" شروع کنن. اولش همه چی گل و بلبل ــ بعد کم‌کم می‌فهمن گل و بلبل هم اخلاق دارن! تو این جزیره، یه سری آدم روشنفکر، فیلسوف، دکتر و درام‌باز جمع شدن که فقط کافیه یه انبه از درخت بیفته تا دعوا بشه. خلاصه به جای بهشت، جزیره تبدیل میشه به رئالیتی‌شو نسخه طبیعت وحشی. از اون‌ور کارگردان (ران هاوارد) هم تصمیم گرفته که یه کم حال‌گیری کنه و به‌جای یه سفر روحانی، یه تجربه‌ی روانی-عصبی تحویلت بده. یه چیزی بین "بازی بقا"، "جزیره گم‌شده" و "چه خبر از مغزم؟!" --- و بازیگرا؟ مثل مهمونی‌ای هست که همه مهموناش بازیگر معروفن ولی هیچ‌کدوم نمی‌دونه چرا دعوت شده. آنا د آرماس داره نقش «من قهرمانم ولی شاید نه» رو بازی می‌کنه. سیدنی سوئینی هم میگه: «اگه قراره زنده بمونم، حداقل خوش‌تیپ باشم!» و جود لاو انگار از یه فیلم جدی اومده که هنوز تموم نشده!

دوستان بخش کامنت سایت مخفی کردن اسپویلر نداره!پس کسانی که ترس از اسپویل دارن یا نخونن یا با امکان اسپویل شدن بخونن.طرف هیچی از فیلم حالیش نمیشه میاد میگه وااای اسپویل شد و ...خوب نخون کامنتای طولانی رو.مجبورت کردن؟ بازم اگه تو کامنتایی که قبلن گزاشتم اسپویلی شده من معذزت می خوام.

به تو ربطی نداره.تو نخون پلشت!!!!

دو تا رهبر دنیا (جان سینا و ادریس البا) که بیشتر به درد مسابقه کشتی کج و فیلم «سریع و خشن» می‌خورن تا سیاست، مجبور می‌شن با هم همکاری کنن تا دنیا رو نجات بدن… یا حداقل خودشونو از خرابکاری خودشون! در مسیر، بیشتر می‌زنن، می‌پرن، شوخی می‌کنن، و یاد می‌گیرن: سیاست یعنی نجات دنیا، ولی با کت‌شلوار و مشت. فیلمی سرگرم‌کننده، پر از هیاهو و شوخی، مناسب برای یه آخر هفته بی‌دغدغه. نه بیشتر، نه کمتر. امتیاز شخصی من: ۶ از ۱۰ برای وقت‌گذرونی شاد.

✅ برای کی‌ها ارزش دیدن داره؟ اگر: عاشق نسخه انیمیشنی ۲۰۰۲ هستی و می‌خوای نوستالژی‌تو زنده کنی (با یه طراحی جدید و داستان کمی متفاوت) دنبال یه فیلم شاد و خانوادگی هستی که هم بچه‌ها بخندن هم خودت حوصله‌ت سر نره استیچ رو همیشه دوست داشتی و دلت می‌خواد ببینی تو نسخه لایو‌اکشن چجوریه فیلمی سبک، بدون خشونت یا پیچیدگی می‌خوای برای یه آخر هفته‌ی آروم پس بله، ارزش دیدن داره. --- برای کی‌ها نه‌چندان؟ اگر: از تغییرات در نسخه‌های بازسازی‌شده خوشت نمیاد (چون این نسخه بعضی شخصیت‌ها و سکانس‌های مهم رو حذف کرده) دنبال طنز هوشمندانه یا داستان عمیق و خاص هستی نسبت به CGI (گرافیک کامپیوتری) خیلی حساس هستی و توقع داری استیچ دقیقاً مثل انیمیشن باشه انیمیشن ۲۰۰۲ برات مقدسه و هر تغییری رو توهین می‌دونی ممکنه برات ناامیدکننده باشه. --- جمع‌بندی خودم: فیلمیه که لبخند رو لب‌ت میاره، ولی اگه با دید «شاهکار سینمایی» بری سراغش، چیز زیادی نصیب‌ت نمی‌شه. یه لایو‌اکشن ساده، سرگرم‌کننده و مناسب تماشا با خانواده یا حتی تنهایی با یه لیوان چای و مقداری نوستالژی